شناسایی علل عدم تحقق کاربری های پیشنهادی در طرح های توسعه شهری ایران با استفاده از نظریه زمینه‌ای

ارزیابی برنامه ریزی کاربری زمین درپژوهش های مختلف نشان از عدم موفقیت آن‌ها داشته است و ضرورت بازنگری در محتوا و روش برنامه‌ریزی را آشکار می‌سازد. در این مقاله شناسایی علل عدم تحقق کاربری زمین در طرح‌های پیشنهادی مورد بررسی قرار گرفته تاست. در اینجا روش کیفی از نوع نظریه زمینه‌ای به کار گرفته شده تا برخلاف مطالعات گذشته از اظهار نظرات سلیقه‌ای اجتناب شود. اطلاعات مورد نیاز در این روش به صورت مصاحبه عمیق گردآوری شده است. نمونه‌گیری به روش هدفمند از نوع گلوله‌برفی و به تعداد 14 نفر از مطلع‌ترین افراد در گروه‌های متنوعی از مدیران شهری، مشاوران تهیه‌کننده طرح و اساتید دانشگاه انجام شده است. نتایج تحلیل نشان از 11 علت مختلف مؤثر در عدم تحقق کاربری زمین دارد که بیش از 50 درصد مشکلات مربوط به سه علت مهم تصمیم گیری‌ها و عملکرد غیر‌نظام‌مند و نادرست مدیران شهری، تراز مالی منفی شهرداری و کسب درآمد از طریق تخلف نسبت به پیشنهادات طرح و عدم واقع‌بینی در برنامه ریزی و ارائه پیشنهادات غیر‌منطقی می-باشد. در ادامه با استفاده از تئوری زمینه‌ای شرایط زمینه ای موثر، شرایط تداوم این روند حاضر و پیامدهای ناشی از ادامه روند موجود شناسایی شده است.